http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/03/montauk.html
Το Montauk Project: Πειράματα στο Χρόνο, ελευθερώθηκαν τον Ιούνιο του 1992 και δημιούργησαν μια αναταραχή με ίντριγκες και απορίες για περισσότερες πληροφορίες από τότε. Η Montauk Revisited: Οι περιπέτειες στο συγχρονισμό μοιάζουν να απαντούν σε πολλές από εκείνες τις ερωτήσεις και κατέληξαν προβλέποντας ένα ακόμη πιο επεξεργασμένο σενάριο, το οποίο μας άφησε/οδήγησε στο κατώφλι του υπερφυσικού και στη σχέση του με τις μεγάλες σχολές μυστηρίου της Γης.Το τρίτο βιβλίο της σειράς Montauk, Πυραμίδες του Montauk: Εξερευνήσεις στο Συνειδητό, σκάβει βαθύτερα στην ψυχή των φαινομένων του Montauk και δίνει καταπληκτικά δείγματα της κατασκευής και του δράματος του σύμπαντος. Αυτό το πρελούδιο σχεδιάστηκε για να κάνει το θέμα οικείο στους αναγνώστες οι οποίοι έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το θέμα κι επίσης για να επαναπροσανατολίσει τους αναγνώστες που έχουν ήδη διαβάσει τα δύο πρώτα βιβλία.Οι καταβολές του Montauk Project βρίσκονται πίσω στο 1943 όταν η αορατότητα των ραντάρ μελετώνταν στο USS Eldridge. Καθώς το Eldridge ήταν σταθμευμένο στη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας, τα γεγονότα που σχετίζονται με το πλοίο, έχουν κοινώς ονομαστεί σαν το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας». [1 -4]Το αντικείμενο του πειράματος ήταν να κάνουν ένα πλοίο μη ανιχνεύσιμο στα ραντάρ κι ενώ αυτό επιτευχθεί, υπήρξαν εντελώς απροσδόκητες και δραστικές παρενέργειες. Το πλοίο έγινε αόρατο και στο γυμνό μάτι και μεταφέρθηκε από το χρόνο και τον τόπο, όπως τα ξέραμε. Παρόλο που αυτό ήταν μια αξιοσημείωτη καινοτομία για την τεχνολογία, ήταν καταστροφικό για τους ανθρώπους που αναμείχθηκαν.Οι ναύτες μεταφέρθηκαν εκτός αυτής της διάστασης και επέστρεψαν σε ένα επίπεδο ολικού ψυχολογικού αποπροσανατολισμού και τρόμου. Κάποιοι είχαν ακόμη βάλει τους εαυτούς τους στα χωρίσματα του πλοίου. Όσοι επιβίωσαν χαρακτηρίστηκαν ως ''ψυχικά διαταραγμένοι'' αποζημιώθηκαν και η όλη συσχέτιση καλύφθηκε. Μετά τον πόλεμο, η έρευνα συνεχίστηκε υπό την κηδεμονία του Dr. Jonh von Neumann, ο οποίος διηύθυνε τις τεχνικές πλευρές του Πειράματος της Φιλαδέλφειας.Εντός των νέων του οδηγιών ήταν να βρεθεί τι έκανε το μυαλό των ανθρώπων να κολλήσει και γιατί δεν μπορούν να γίνουν υποκείμενα σε υπερδιαστασιακά φαινόμενα χωρίς να επέλθει η καταστροφή. Μια μεγάλη ανθρώπινη έρευνα ξεκίνησε στο Brookhaven National Laboraqtories on Long Island, New York, στα πλαίσια ενός προγράμματος που ήταν γνωστό ως Project Phoenix.Ο von Neumann, δεν ήταν μόνο εφευρέτης του σύγχρονου υπολογιστή αλλά και μια μαθηματική διάνοια. Ήταν ικανός να σχεδιάσει στις τεράστιες εγκαταστάσεις του στρατού, βιομηχανικό συγκρότημα, το οποίο περιελάμβανε την αχανή βάση δεδομένων των ναζιστικών ψυχολογικών ερευνών, την οποία είχαν αποκτήσει οι εξωγήινοι μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.Ήταν ενάντια στο υπάρχον υπόβαθρο η προσπάθεια του von Neumann να συνδέσει την τεχνολογία του υπολογιστή μαζί με τον εξελιγμένο ραδιοφωνικό εξοπλισμό, σε μια απόπειρα να συνδέσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο με μηχανές.Μέσα στο χρόνο, οι προσπάθειές του είχαν κάποια επιτυχία. Μετά από χρόνια εμπειρικού πειραματισμού, οι ανθρώπινες σκέψεις κατάφεραν τελικά να λαμβάνονται από εσωτερικούς κρυστάλλους και που το ράδιο λάμβανε και αντικαθιστούσε μέσα σ' έναν υπολογιστή, ο οποίος μπορούσε να στοιχειοθετήσει τις σκέψεις με όρους μικρής πληροφορίας.Αυτό όμως το πρότυπο μπορούσε κατά αντιστοιχία να παρουσιαστεί στην οθόνη ενός υπολογιστή και να εκτυπωθεί σε μια κόλλα χαρτί. Αυτές οι αρχές αναπτύχθηκαν και οι τεχνικές αυξήθηκαν, μέχρι που κατασκευάστηκε ένα μηχάνημα που μπορούσε εικονικά να διαβάσει το μυαλό. Την ίδια στιγμή, η τεχνολογία είχε αναπτυχθεί τόσο ώστε ένα φυσικός μπορούσε να κάνει μια σκέψη η οποία μπορούσε να μεταφερθεί σε έναν υπολογιστή και υποθετικά να επηρεάσει το μυαλό ενός άλλου ανθρώπου.Τελικώς, το Project Phoenix κατάφερε να φτάσει σε ένα ανώτατο επίπεδο κατανόησης του πώς λειτουργεί το μυαλό και κατάφερε να αποτρέψει τη δυσοίωνη πιθανότητα για έλεγχο του νου. Μια πλήρης αναφορά κατατέθηκε στο Κογκρέσο, το οποίο σε αντιδιαστολή ζήτησε το σχέδιο να διαλυθεί, λόγω του φόβου μήπως αρχίσει ο έλεγχος και των δικών τους μυαλών.Ιδιωτικές ανησυχίες που βοήθησαν στην ανάπτυξη του προγράμματος δεν ακολούθησαν τις διαταγές του Κογκρέσου και προσπάθησαν να επηρεάσουν το στρατό με την ιδέα ότι αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε περίοδο πολέμου για τον έλεγχο του νου των εχθρών. Μια μυστική ομάδα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και κάποιο είδος στρατιωτικού δεσμού, αποφάσισαν να ιδρύσουν νέες εγκαταστάσεις έρευνας στο Camp Hero, σε ένα εγκαταλελειμμένο σταθμό της Αεροπορίας, στο Montauk Point, στη Νέα Υόρκη.Αυτή η τοποθεσία επιλέχθηκε επειδή εκεί στεγάζονταν μια τεράστια κεραία ενός ραντάρ Sage, η οποία εξέπεμπε μια συχνότητα εγγύτητας 400-425 Megahertz και η οποία τυχαίως ήταν ο δεσμός που είχε χρησιμοποιηθεί για να εισέλθουν οι επιστήμονες στο συνειδητό του ανθρώπινου νου. Στα τέλη του ΄60 η επαναλειτουργία του Camp Hero ξεκίνησε παρά την απουσία χρηματοδότησης από το στρατό. Μέχρι το 1972 το Montauk Project ήταν σε πλήρη εφαρμογή, μα μαζικά πειράματα για τον έλεγχο του νου να γίνονται σε ανθρώπους και άλλες μορφές συνείδησης οι οποίες θεωρήθηκαν πως υπήρχαν.Με το πέρασμα του χρόνου, οι ερευνητές του Montauk τελειοποίησαν τις τεχνικές τους για τον έλεγχο του νου και συνέχισαν να τις διευρύνουν περεταίρω φτάνοντας στο όριο των ανθρώπινων πιθανοτήτων. Αναπτύσσοντας τις φυσικές ικανότητες διαφορετικών προσωπικοτήτων, φτάσανε τελικά στο σημείο όπου οι σκέψεις ενός ατόμου με ψυχικές δυνάμεις μπορούσαν να αυξηθούν με εξωτερικές συσκευές και παραισθήσεις μπορούσαν να εκδηλωθούν και αντικειμενικά και υποκειμενικά. Αυτό περιελάμβανε την εικονική δημιουργία του αντικειμένου.Μπορούσαν να φτάσουν ακόμη πιο πέρα μέσα στην πραγματικότητα του απίθανου. Από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε ότι ένα άτομο με ψυχικές δυνάμεις μπορούσε να ελέγξει την ύλη, παρατηρήθηκε ότι αυτό το άτομο, μπορούσε να εμφανισθεί σε διαφορετικούς χρόνους ανάλογα με το τι σκεφτόταν.Επιπλέον, τι θα συνέβαινε αν ένας άνθρωπος με ψυχικές δυνάμεις σκεφτόταν ένα βιβλίο αλλά το οποίο είχε εμφανιστεί χθες; Ήταν αυτή η γραμμή της σκέψης και ο πειραματισμός τα οποία οδήγησαν στην ιδέα ότι ο καθένας θα μπορούσε να κάμψει το χρόνο. Μετά από χρόνια εμπειρικής έρευνας, άνοιξαν χρονοπύλες με μαζικά και εξωφρενικά πειράματα να λαμβάνουν χώρα. Το Montauk Project τελικά, έφτασε σε μία περίεργη κλίμακα με μια χρονοδίνη να έχει ανοίξει πίσω στο 1943 και στις απαρχές του Πειράματος της Φιλαδέλφειας.Καμιά από τις πληροφορίες δεν θα μπορούσε να έχει έρθει στο φως αν ο Preston B. Nichols, ένας ηλεκτρονικός ιδιοφυία, μια μέρα ανακάλυψε ότι ήταν ένα αφανές θύμα των πειραμάτων. Δουλεύοντας για την άμυνα του Long Island, ο Preston μελετούσε την τηλεπάθεια σε άτομα με ψυχικές δυνάμεις και ανακάλυψε ότι μεγάλες ποσότητες ραδιοκυμάτων, οι οποίες είχαν μεταφερθεί, εμπόδιζαν τα άτομα με τα οποία συνεργαζόταν. Ως ένας ειδικός του ραδιοφώνου και των ηλεκτρονικών ο Preston ανίχνευσε τα ραδιοσήματα ακριβώς στο Montauk Air Force Station και ξεκίνησε εξαντλητική έρευνα η οποία κράτησε πάνω από μία δεκαετία.Χρησιμοποίησε μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που είχε χρησιμοποιηθεί στο Montauk Project και ανακάλυψε κατά λάθος ότι πολλοί άνθρωποι από το Montauk τον θυμόντουσαν να εργάζεται εκεί. Έφτασε σε ένα σημείο υπολογισμού όταν ο άντρας της ξαδέρφης του επέμενε ότι ήταν στο Montauk. Οι δύο άντρες ήρθαν σε αντιπαράθεση καθώς ο Preston επέμενε ότι δεν είχε πάει ποτέ εκεί. Μετά από αυτή τη διαφωνία ο Preston άρχισε να έχει εκλάμψεις μιας ζωής για την οποία πριν δεν είχε καμία γνώση. Αφού μίλησε με πάρα πολλούς επιστήμονες και μηχανικούς οι οποίοι είχαν κάποιο μικρό συσχετισμό με το Montauk Project, ο Preston ήταν ικανός να συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει. Με κάποιο τρόπο, είχε ζήσει σε δύο διαφορετικές χρονικές γραμμές. Στη μία, εργαζόταν στο Montauk ενώ στην άλλη χρονική γραμμή εργαζόταν κάπου αλλού.Οι ανακαλύψεις του Preston επιβεβαιώθηκαν όταν ένας άγνωστος που ονομαζόταν Duncan Cameron εμφανίστηκε μπροστά του το 1985. Ο Duncan είχε μία μυστηριώδη δεξιότητα για ψυχικές έρευνες και ξαφνικά ισχυρίστηκε ότι έχει εκπαιδευτεί σ΄ αυτόν τον τομέα από την NSA (National Security Agency). Χωρίς να αναφερθεί στη δική του δοκιμασία στο Montauk, ο Preston πήγε τον Duncan στο Montauk και έκπληκτος ανακάλυψε ότι ήξερε ολόκληρο το εσωτερικό σχέδιο της βάσης και θυμήθηκε ότι δούλευε εκεί. Ο Duncan θεώρησε ότι ήταν το πρώτο μέντιουμ που χρησιμοποιήθηκε στα πειράματα με τα ταξίδια στο χρόνο και επίσης θυμήθηκε ότι ήταν πάνω στο USS Eldridge κατά τη διάρκεια του αρχικού πειράματος της Φιλαδέλφειας [1-5]μαζί με τον αδελφό του Edward (το σημερινό του όνομα είναι Al Bielek).Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Preston και Duncan, το Montauk Project κορυφώθηκε στις 12 Αυγούστου του 1983. Μια πλήρως ανοιχτή χρονοπύλη λειτουργούσε, αλλά τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου και ο Duncan κάλεσε μαζί πολλά άτομα και αποφάσισε να σπάσει το πρόγραμμα. Καθώς καθόταν στην Πολυθρόνα του Montauk (μια συσκευή που ήταν συνδεδεμένη εσωτερικά με ραδιοδέκτες, οι οποίοι ήταν γεμάτοι με κρυστάλλους και έστελνε τις σκέψεις σε έναν τεράστιο μεταφορέα), ο Duncan εξαπέλυσε ένα γιγάντιο κτήνος από το υποσυνείδητό του, το οποίο κυριολεκτικά κατέστρεψε το πρόγραμμα.Το προσωπικό που εργαζόταν στη βάση ξαφνικά την εγκατέλειψε. Τα φρεάτια εξαερισμού και οι είσοδοι στις μεγάλες υπόγειες εγκαταστάσεις κάτω απ΄ τη βάση καλύφθηκαν αργότερα με τσιμέντο. Τα γεγονότα πίσω απ' όλα αυτά παραμένουν μέχρι και σήμερα ένα μυστήριο.Αν και ένα μη εγκεκριμένο βίντεο έχει διανεμηθεί ευρέως σχετικά με αυτή την ιστορία και έχουν δοθεί άπειρες διαλέξεις για το Montauk Project, κανένα βιβλίο δεν έχει γραφτεί σχετικά με το θέμα. Διάφοροι συγγραφείς επιχείρησαν να αναλάβουν το πόνημα αλλά είτε τους ήταν αδύνατο νοητικά να διαχειριστούν το θέμα είτε έπεφταν θύματα εκφοβισμού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ένας επιστήμονας, ρεπόρτερ των New York Times, ξεκίνησε το εγχείρημα αλλά υπαναχώρησε όταν ανακάλυψε με μεγάλη του έκπληξη, ότι το Montauk Project ήταν πραγματικά αληθινό.Είχα έρθει στον Preston καθώς ερευνούσα ένα επεξεργασμένο σύστημα ήχου που είχε εφεύρει και σύντομα έπιασα τον εαυτό μου να ακούει μια θεαματική ιστορία, που ήταν το λιγότερο το καλύτερο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που είχα ακούσει. Μετά από αρκετούς μήνες αποφάσισα να αναλάβω τη συγγραφή του The Montauk Project: Ταξίδια στο Χρόνο. Αυτό το βιβλίο γράφτηκε χωρίς να συμβουλευτώ κανέναν άλλον, εκτός από τον Preston (ο οποίος ήθελε να προστατεύσει τις πηγές του). Αν και κάνω μια δαπανηρή και χρονοβόρα έρευνα, ο σκοπός μου ήταν να πάρω τις πληροφορίες μου όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να χρησιμοποιήσω το βιβλίο για να συγκεντρώσω κι άλλες αποδείξεις που θα επιβεβαιώσουν ή τελικά θα αποδείξουν την ύπαρξη αυτής της απίστευτης ιστορίας.Καθώς το Montauk Project δημοσιεύθηκε, περεταίρω έρευνες και γεγονότα συνέχισαν να επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι πίσω από τα λεγόμενα του Preston υπήρχε ένα αληθινό σενάριο. Αυτό εξιστορείται στο Montauk Revisited, όμως η πιο θεαματική επιβεβαίωση από όλες ήταν η ανακάλυψη ότι το Montauk Project ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με έναν διάσημο «μυστικιστή» τον Άλιστερ Κρόουλι (Aleister Crowley), ο οποίος συχνά περιγραφόταν ως «ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο».Σύμφωνα με τις αναφορές, ο ίδιος ο Κρόουλι είχε χρησιμοποιήσει τις πρακτικές της σεξουαλικής μαγείας για να ελέγξει το χρόνο, να επικοινωνήσει με άυλες οντότητες και να ταξιδέψει υπερδιαστασιακά. Έχει ακόμη προταθεί πως η υπερδιαστασιακή φύση του Πειράματος της Φιλαδέλφειας, θα μπορούσε να είναι ακόμη και η προς τα έξω έκφραση των «μαγικών» δυνατοτήτων του Κρόουλι.Η εντυπωσιακή απόδειξη για τους συσχετισμούς του Κρόουλι, είχαν αναπτυχθεί πριν πάρα πολύ καιρό, αλλά η ανακάλυψη άρχισε να σχηματοποιείται σε μένα μετά την πρώτη μου συζήτηση με τον Πρέστον, όταν άρχισε να μοιάζει πως βγαίνει από το θολωμένο τοπίο και να καταλαβαίνει πως είχε συνδεθεί με τις «μαγικές» ικανότητες του Άλιστερ Κρόουλι. Σε μια προηγούμενη ζωή, πίστευε ευσεβώς, πως ο ίδιος και ο Ντουκάν ήταν οι Πρέστον Και Μάρκους Γουίλσον. Αυτά τα αδέρφια ήταν δίδυμοι και υπήρξαν οι πρώτοι κατασκευαστές επιστημονικών οργάνων στη Μεγάλη Βρετανία. Επιπροσθέτως ήταν φίλοι με την οικογένεια του Άλιστερ Κρόουλι, κι επίσης, είχαν αναμειχθεί μαζί τους στην κοινή διοίκηση κάποιων επιχειρήσεων.Όλα τα παραπάνω, ακούγονταν σαν μια περίεργη ιστορία, έτσι ξεκίνησα να αναζητώ οποιαδήποτε αναφορά για τους Γουίλσονς στα βιβλία του Κρόουλι. Κανέναν στοιχείο δεν προέκυψε. Προς έκπληξή μου όμως, ανακάλυψα πως όχι μόνο ο Κρόουλι είχε επισκεφτεί το Montauk ( το 1918) αλλά ότι είχε αναφέρει κάποιον «Ντουκάν Κάμερον» στη βιβλιογραφία του. Μεταγενέστερα από αυτό, μεγάλος αριθμός περιστατικών συγχρονικότητας μεταξύ των οικογενειών του Κάμερον και του Κρόουλι ήρθαν στο φως (αυτές αναφέρονται αναλυτικά στο Montauk Revisited) αλλά ακόμη δεν μπορούσα να βρω κάποια αναφορά για τους αδερφούς Γουίλσον.Το νόημα αυτών των πολλών συγχρονικοτήτων (μεταξύ του ονόματος του Κάμερον και του Κρόουλι) άρχισαν να εξηγούνται όταν έμαθα για μια γυναίκα η οποία αποκαλούσε τον εαυτό της «Κάμερον». [5] Αυτή ίσως να είναι πιο γνωστή από το γάμο της με τον Τζάκ Πάρσονς, τον πρώτο επιστήμονα πυραύλων στερεών καυσίμων και οπαδού του Κρόουλι. Μαζί, είχαν συμμετάσχει σε μια υπερδιαστασιακή δραστηριότητα γνωστή ως Babalon Working (τελετουργική πράξη η οποία περιλαμβάνει σεξουαλική μαγεία κι έχει χαιρετηθεί από κάποιους ως η πιο σπουδαία «μαγική» πράξη)Μέσα από κάποιες άλλες ακόμη απίστευτες σειρές συγχρονικότητας θα πετούσα για τη νότια Καλιφόρνια για κάποιες άλλες δουλειές και συνάντησα της φίλο του Κάμερον, σχεδόν κατά λάθος. Ανακαλύπτοντας με έκπληξη ως ζούσε στην Καλιφόρνια, σύντομα βρήκα τον εαυτό μου να της λέω για το Πείραμα της Φιλαδέλφειας, το Montauk Project και τη σχέση Κρόουλι-Κάμερον. Προς ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη μου, με πληροφόρησε πως το αληθινό της όνομα δεν ήταν Κάμερον τελικά. Αλλά Γουίλσον!Έγινε ξεκάθαρο τώρα πια πως η ιστορία του Πρέστον σχετικά με το ότι ήταν ένας Γουίλσον, μπορεί να μην ήταν προεξοφλημένη κι ούτε θα μπορούσε γενικά να αμφισβητηθεί με αξιοπιστία. Ίσως ακόμη πιο σημαντικά, να αποκάλυπτε ότι κάποιες πολύ περίεργες αντιστοιχίες είχαν να κάνουν με υπερδιαστασιακότητα. [6]Θα λάμβανα έκπληκτος μήνες μετά, ένα γράμμα το οποίο θα έκλεινε την υπόθεση όσον αφορούσε το αν τελικά οι αδερφοί Γουίλσον υπήρξαν ή όχι. Ήταν από έναν άντρα ονόματι Αμάντο Κρόουλι, ο οποίος ισχυριζόταν πως ήταν νόθος γιος του Άλιστερ Κρόουλι. Όχι μόνο θυμόταν τον πατέρα του να μιλάει για τους αδερφούς Γουίλσον, αλλά ακόμη μου παρείχε στοιχεία τα οποία αποκάλυψαν τις πιθανότητες ψεύδους σχετικά με την ταπεινή καταγωγή του.Ο Αμάντο, όχι μόνο επιβεβαίωσε την ύπαρξη των αδερφών Γουίλσον, έδωσε επίσης απίστευτα στοιχεία για τη διαδρομή του πατέρα του στις 12 Αυγούστου του 1943 ( τη μέρα που διεξήχθη το Πείραμα της Φιλαδέλφειας). Ο Άλιστερ είχε οργανώσει μια «μαγική» τελετή στο Men-an-Tol στο Cornwall της Αγγλίας, όπου ένας μεγάλος βράχος σε σχήμα ντόνατ, κείτεται ακριβώς πάνω από την επιφάνεια του νερού. Σύμφωνα με τον Αμάντο, ο Άλιστερ τον τοποθέτησε σε μια τρύπα στο βράχο όπου με γραμμή από τρικυμιώδες νερό έτρεχε από την ακτή της Αγγλίας στο Long Island, στη Νέα Υόρκη.Στο μεγαλύτερο μέρος, εκεί είναι που το βιβλίο Montauk Revisited τελειώνει.Απίστευτες ανακαλύψεις έγιναν, οι οποίες έδειξαν ότι ο Πρέστον δεν ήταν μακριά από τον πύραυλο κι ότι σε γενικές γραμμές ο συλλογισμός του ήταν έγκυρος. Αυτό ήταν αυτό το οποίο το βιβλίο προοριζόταν να κάνει. Επιπλέον, έδειξε ότι οι δυνάμεις οι οποίες οργάνωσαν το Montauk Project ήταν βαθιά περιχαρακωμένες με μυστικισμό.Καθώς το Montauk Revisited αποκάλυψε το απίστευτο δίκτυο ίντριγκας το οποίο είναι μη παράλληλο κατά συγκεκριμένες απόψεις, δεν οδήγησε σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα. Ακόμη όμως κι αν μείναμε ξεκρέμαστοι στο χείλος των θέσεών μας με πολλές αναπάντητες ερωτήσεις, το βιβλίο αυτό, ολοκλήρωσε κάτι σημαντικό. Μας εισήγαγε στο πολύ πρώιμο σημείο των σχολών μυστηρίου, αυτών των μυστικών οργανισμών, οι οποίες υπάρχουν από αμνημόνευτο χρόνο κι όπως έχει ειπωθεί, ελέγχουν το συνειδητό μας, αλλά και την προσωπική μας ελευθερία.Κι είναι αυτό το σημείο όπου ανοίγουμε την πόρτα στο τρέχον έργο: The Pyramids of Montauk – Explorations in Consciousness, από τους Preston Nichols & Peter Moon, 1995.An Excerpt From Pyramids Of MontaukΠΗΓΗ
Sent using SimpiRSS Free
Εστάλη από το Windows Phone μου
Το Montauk Project: Πειράματα στο Χρόνο, ελευθερώθηκαν τον Ιούνιο του 1992 και δημιούργησαν μια αναταραχή με ίντριγκες και απορίες για περισσότερες πληροφορίες από τότε. Η Montauk Revisited: Οι περιπέτειες στο συγχρονισμό μοιάζουν να απαντούν σε πολλές από εκείνες τις ερωτήσεις και κατέληξαν προβλέποντας ένα ακόμη πιο επεξεργασμένο σενάριο, το οποίο μας άφησε/οδήγησε στο κατώφλι του υπερφυσικού και στη σχέση του με τις μεγάλες σχολές μυστηρίου της Γης.Το τρίτο βιβλίο της σειράς Montauk, Πυραμίδες του Montauk: Εξερευνήσεις στο Συνειδητό, σκάβει βαθύτερα στην ψυχή των φαινομένων του Montauk και δίνει καταπληκτικά δείγματα της κατασκευής και του δράματος του σύμπαντος. Αυτό το πρελούδιο σχεδιάστηκε για να κάνει το θέμα οικείο στους αναγνώστες οι οποίοι έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το θέμα κι επίσης για να επαναπροσανατολίσει τους αναγνώστες που έχουν ήδη διαβάσει τα δύο πρώτα βιβλία.Οι καταβολές του Montauk Project βρίσκονται πίσω στο 1943 όταν η αορατότητα των ραντάρ μελετώνταν στο USS Eldridge. Καθώς το Eldridge ήταν σταθμευμένο στη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας, τα γεγονότα που σχετίζονται με το πλοίο, έχουν κοινώς ονομαστεί σαν το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας». [1 -4]Το αντικείμενο του πειράματος ήταν να κάνουν ένα πλοίο μη ανιχνεύσιμο στα ραντάρ κι ενώ αυτό επιτευχθεί, υπήρξαν εντελώς απροσδόκητες και δραστικές παρενέργειες. Το πλοίο έγινε αόρατο και στο γυμνό μάτι και μεταφέρθηκε από το χρόνο και τον τόπο, όπως τα ξέραμε. Παρόλο που αυτό ήταν μια αξιοσημείωτη καινοτομία για την τεχνολογία, ήταν καταστροφικό για τους ανθρώπους που αναμείχθηκαν.Οι ναύτες μεταφέρθηκαν εκτός αυτής της διάστασης και επέστρεψαν σε ένα επίπεδο ολικού ψυχολογικού αποπροσανατολισμού και τρόμου. Κάποιοι είχαν ακόμη βάλει τους εαυτούς τους στα χωρίσματα του πλοίου. Όσοι επιβίωσαν χαρακτηρίστηκαν ως ''ψυχικά διαταραγμένοι'' αποζημιώθηκαν και η όλη συσχέτιση καλύφθηκε. Μετά τον πόλεμο, η έρευνα συνεχίστηκε υπό την κηδεμονία του Dr. Jonh von Neumann, ο οποίος διηύθυνε τις τεχνικές πλευρές του Πειράματος της Φιλαδέλφειας.Εντός των νέων του οδηγιών ήταν να βρεθεί τι έκανε το μυαλό των ανθρώπων να κολλήσει και γιατί δεν μπορούν να γίνουν υποκείμενα σε υπερδιαστασιακά φαινόμενα χωρίς να επέλθει η καταστροφή. Μια μεγάλη ανθρώπινη έρευνα ξεκίνησε στο Brookhaven National Laboraqtories on Long Island, New York, στα πλαίσια ενός προγράμματος που ήταν γνωστό ως Project Phoenix.Ο von Neumann, δεν ήταν μόνο εφευρέτης του σύγχρονου υπολογιστή αλλά και μια μαθηματική διάνοια. Ήταν ικανός να σχεδιάσει στις τεράστιες εγκαταστάσεις του στρατού, βιομηχανικό συγκρότημα, το οποίο περιελάμβανε την αχανή βάση δεδομένων των ναζιστικών ψυχολογικών ερευνών, την οποία είχαν αποκτήσει οι εξωγήινοι μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.Ήταν ενάντια στο υπάρχον υπόβαθρο η προσπάθεια του von Neumann να συνδέσει την τεχνολογία του υπολογιστή μαζί με τον εξελιγμένο ραδιοφωνικό εξοπλισμό, σε μια απόπειρα να συνδέσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο με μηχανές.Μέσα στο χρόνο, οι προσπάθειές του είχαν κάποια επιτυχία. Μετά από χρόνια εμπειρικού πειραματισμού, οι ανθρώπινες σκέψεις κατάφεραν τελικά να λαμβάνονται από εσωτερικούς κρυστάλλους και που το ράδιο λάμβανε και αντικαθιστούσε μέσα σ' έναν υπολογιστή, ο οποίος μπορούσε να στοιχειοθετήσει τις σκέψεις με όρους μικρής πληροφορίας.Αυτό όμως το πρότυπο μπορούσε κατά αντιστοιχία να παρουσιαστεί στην οθόνη ενός υπολογιστή και να εκτυπωθεί σε μια κόλλα χαρτί. Αυτές οι αρχές αναπτύχθηκαν και οι τεχνικές αυξήθηκαν, μέχρι που κατασκευάστηκε ένα μηχάνημα που μπορούσε εικονικά να διαβάσει το μυαλό. Την ίδια στιγμή, η τεχνολογία είχε αναπτυχθεί τόσο ώστε ένα φυσικός μπορούσε να κάνει μια σκέψη η οποία μπορούσε να μεταφερθεί σε έναν υπολογιστή και υποθετικά να επηρεάσει το μυαλό ενός άλλου ανθρώπου.Τελικώς, το Project Phoenix κατάφερε να φτάσει σε ένα ανώτατο επίπεδο κατανόησης του πώς λειτουργεί το μυαλό και κατάφερε να αποτρέψει τη δυσοίωνη πιθανότητα για έλεγχο του νου. Μια πλήρης αναφορά κατατέθηκε στο Κογκρέσο, το οποίο σε αντιδιαστολή ζήτησε το σχέδιο να διαλυθεί, λόγω του φόβου μήπως αρχίσει ο έλεγχος και των δικών τους μυαλών.Ιδιωτικές ανησυχίες που βοήθησαν στην ανάπτυξη του προγράμματος δεν ακολούθησαν τις διαταγές του Κογκρέσου και προσπάθησαν να επηρεάσουν το στρατό με την ιδέα ότι αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε περίοδο πολέμου για τον έλεγχο του νου των εχθρών. Μια μυστική ομάδα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και κάποιο είδος στρατιωτικού δεσμού, αποφάσισαν να ιδρύσουν νέες εγκαταστάσεις έρευνας στο Camp Hero, σε ένα εγκαταλελειμμένο σταθμό της Αεροπορίας, στο Montauk Point, στη Νέα Υόρκη.Αυτή η τοποθεσία επιλέχθηκε επειδή εκεί στεγάζονταν μια τεράστια κεραία ενός ραντάρ Sage, η οποία εξέπεμπε μια συχνότητα εγγύτητας 400-425 Megahertz και η οποία τυχαίως ήταν ο δεσμός που είχε χρησιμοποιηθεί για να εισέλθουν οι επιστήμονες στο συνειδητό του ανθρώπινου νου. Στα τέλη του ΄60 η επαναλειτουργία του Camp Hero ξεκίνησε παρά την απουσία χρηματοδότησης από το στρατό. Μέχρι το 1972 το Montauk Project ήταν σε πλήρη εφαρμογή, μα μαζικά πειράματα για τον έλεγχο του νου να γίνονται σε ανθρώπους και άλλες μορφές συνείδησης οι οποίες θεωρήθηκαν πως υπήρχαν.Με το πέρασμα του χρόνου, οι ερευνητές του Montauk τελειοποίησαν τις τεχνικές τους για τον έλεγχο του νου και συνέχισαν να τις διευρύνουν περεταίρω φτάνοντας στο όριο των ανθρώπινων πιθανοτήτων. Αναπτύσσοντας τις φυσικές ικανότητες διαφορετικών προσωπικοτήτων, φτάσανε τελικά στο σημείο όπου οι σκέψεις ενός ατόμου με ψυχικές δυνάμεις μπορούσαν να αυξηθούν με εξωτερικές συσκευές και παραισθήσεις μπορούσαν να εκδηλωθούν και αντικειμενικά και υποκειμενικά. Αυτό περιελάμβανε την εικονική δημιουργία του αντικειμένου.Μπορούσαν να φτάσουν ακόμη πιο πέρα μέσα στην πραγματικότητα του απίθανου. Από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε ότι ένα άτομο με ψυχικές δυνάμεις μπορούσε να ελέγξει την ύλη, παρατηρήθηκε ότι αυτό το άτομο, μπορούσε να εμφανισθεί σε διαφορετικούς χρόνους ανάλογα με το τι σκεφτόταν.Επιπλέον, τι θα συνέβαινε αν ένας άνθρωπος με ψυχικές δυνάμεις σκεφτόταν ένα βιβλίο αλλά το οποίο είχε εμφανιστεί χθες; Ήταν αυτή η γραμμή της σκέψης και ο πειραματισμός τα οποία οδήγησαν στην ιδέα ότι ο καθένας θα μπορούσε να κάμψει το χρόνο. Μετά από χρόνια εμπειρικής έρευνας, άνοιξαν χρονοπύλες με μαζικά και εξωφρενικά πειράματα να λαμβάνουν χώρα. Το Montauk Project τελικά, έφτασε σε μία περίεργη κλίμακα με μια χρονοδίνη να έχει ανοίξει πίσω στο 1943 και στις απαρχές του Πειράματος της Φιλαδέλφειας.Καμιά από τις πληροφορίες δεν θα μπορούσε να έχει έρθει στο φως αν ο Preston B. Nichols, ένας ηλεκτρονικός ιδιοφυία, μια μέρα ανακάλυψε ότι ήταν ένα αφανές θύμα των πειραμάτων. Δουλεύοντας για την άμυνα του Long Island, ο Preston μελετούσε την τηλεπάθεια σε άτομα με ψυχικές δυνάμεις και ανακάλυψε ότι μεγάλες ποσότητες ραδιοκυμάτων, οι οποίες είχαν μεταφερθεί, εμπόδιζαν τα άτομα με τα οποία συνεργαζόταν. Ως ένας ειδικός του ραδιοφώνου και των ηλεκτρονικών ο Preston ανίχνευσε τα ραδιοσήματα ακριβώς στο Montauk Air Force Station και ξεκίνησε εξαντλητική έρευνα η οποία κράτησε πάνω από μία δεκαετία.Χρησιμοποίησε μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που είχε χρησιμοποιηθεί στο Montauk Project και ανακάλυψε κατά λάθος ότι πολλοί άνθρωποι από το Montauk τον θυμόντουσαν να εργάζεται εκεί. Έφτασε σε ένα σημείο υπολογισμού όταν ο άντρας της ξαδέρφης του επέμενε ότι ήταν στο Montauk. Οι δύο άντρες ήρθαν σε αντιπαράθεση καθώς ο Preston επέμενε ότι δεν είχε πάει ποτέ εκεί. Μετά από αυτή τη διαφωνία ο Preston άρχισε να έχει εκλάμψεις μιας ζωής για την οποία πριν δεν είχε καμία γνώση. Αφού μίλησε με πάρα πολλούς επιστήμονες και μηχανικούς οι οποίοι είχαν κάποιο μικρό συσχετισμό με το Montauk Project, ο Preston ήταν ικανός να συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει. Με κάποιο τρόπο, είχε ζήσει σε δύο διαφορετικές χρονικές γραμμές. Στη μία, εργαζόταν στο Montauk ενώ στην άλλη χρονική γραμμή εργαζόταν κάπου αλλού.Οι ανακαλύψεις του Preston επιβεβαιώθηκαν όταν ένας άγνωστος που ονομαζόταν Duncan Cameron εμφανίστηκε μπροστά του το 1985. Ο Duncan είχε μία μυστηριώδη δεξιότητα για ψυχικές έρευνες και ξαφνικά ισχυρίστηκε ότι έχει εκπαιδευτεί σ΄ αυτόν τον τομέα από την NSA (National Security Agency). Χωρίς να αναφερθεί στη δική του δοκιμασία στο Montauk, ο Preston πήγε τον Duncan στο Montauk και έκπληκτος ανακάλυψε ότι ήξερε ολόκληρο το εσωτερικό σχέδιο της βάσης και θυμήθηκε ότι δούλευε εκεί. Ο Duncan θεώρησε ότι ήταν το πρώτο μέντιουμ που χρησιμοποιήθηκε στα πειράματα με τα ταξίδια στο χρόνο και επίσης θυμήθηκε ότι ήταν πάνω στο USS Eldridge κατά τη διάρκεια του αρχικού πειράματος της Φιλαδέλφειας [1-5]μαζί με τον αδελφό του Edward (το σημερινό του όνομα είναι Al Bielek).Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Preston και Duncan, το Montauk Project κορυφώθηκε στις 12 Αυγούστου του 1983. Μια πλήρως ανοιχτή χρονοπύλη λειτουργούσε, αλλά τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου και ο Duncan κάλεσε μαζί πολλά άτομα και αποφάσισε να σπάσει το πρόγραμμα. Καθώς καθόταν στην Πολυθρόνα του Montauk (μια συσκευή που ήταν συνδεδεμένη εσωτερικά με ραδιοδέκτες, οι οποίοι ήταν γεμάτοι με κρυστάλλους και έστελνε τις σκέψεις σε έναν τεράστιο μεταφορέα), ο Duncan εξαπέλυσε ένα γιγάντιο κτήνος από το υποσυνείδητό του, το οποίο κυριολεκτικά κατέστρεψε το πρόγραμμα.Το προσωπικό που εργαζόταν στη βάση ξαφνικά την εγκατέλειψε. Τα φρεάτια εξαερισμού και οι είσοδοι στις μεγάλες υπόγειες εγκαταστάσεις κάτω απ΄ τη βάση καλύφθηκαν αργότερα με τσιμέντο. Τα γεγονότα πίσω απ' όλα αυτά παραμένουν μέχρι και σήμερα ένα μυστήριο.Αν και ένα μη εγκεκριμένο βίντεο έχει διανεμηθεί ευρέως σχετικά με αυτή την ιστορία και έχουν δοθεί άπειρες διαλέξεις για το Montauk Project, κανένα βιβλίο δεν έχει γραφτεί σχετικά με το θέμα. Διάφοροι συγγραφείς επιχείρησαν να αναλάβουν το πόνημα αλλά είτε τους ήταν αδύνατο νοητικά να διαχειριστούν το θέμα είτε έπεφταν θύματα εκφοβισμού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ένας επιστήμονας, ρεπόρτερ των New York Times, ξεκίνησε το εγχείρημα αλλά υπαναχώρησε όταν ανακάλυψε με μεγάλη του έκπληξη, ότι το Montauk Project ήταν πραγματικά αληθινό.Είχα έρθει στον Preston καθώς ερευνούσα ένα επεξεργασμένο σύστημα ήχου που είχε εφεύρει και σύντομα έπιασα τον εαυτό μου να ακούει μια θεαματική ιστορία, που ήταν το λιγότερο το καλύτερο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που είχα ακούσει. Μετά από αρκετούς μήνες αποφάσισα να αναλάβω τη συγγραφή του The Montauk Project: Ταξίδια στο Χρόνο. Αυτό το βιβλίο γράφτηκε χωρίς να συμβουλευτώ κανέναν άλλον, εκτός από τον Preston (ο οποίος ήθελε να προστατεύσει τις πηγές του). Αν και κάνω μια δαπανηρή και χρονοβόρα έρευνα, ο σκοπός μου ήταν να πάρω τις πληροφορίες μου όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να χρησιμοποιήσω το βιβλίο για να συγκεντρώσω κι άλλες αποδείξεις που θα επιβεβαιώσουν ή τελικά θα αποδείξουν την ύπαρξη αυτής της απίστευτης ιστορίας.Καθώς το Montauk Project δημοσιεύθηκε, περεταίρω έρευνες και γεγονότα συνέχισαν να επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι πίσω από τα λεγόμενα του Preston υπήρχε ένα αληθινό σενάριο. Αυτό εξιστορείται στο Montauk Revisited, όμως η πιο θεαματική επιβεβαίωση από όλες ήταν η ανακάλυψη ότι το Montauk Project ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με έναν διάσημο «μυστικιστή» τον Άλιστερ Κρόουλι (Aleister Crowley), ο οποίος συχνά περιγραφόταν ως «ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο».Σύμφωνα με τις αναφορές, ο ίδιος ο Κρόουλι είχε χρησιμοποιήσει τις πρακτικές της σεξουαλικής μαγείας για να ελέγξει το χρόνο, να επικοινωνήσει με άυλες οντότητες και να ταξιδέψει υπερδιαστασιακά. Έχει ακόμη προταθεί πως η υπερδιαστασιακή φύση του Πειράματος της Φιλαδέλφειας, θα μπορούσε να είναι ακόμη και η προς τα έξω έκφραση των «μαγικών» δυνατοτήτων του Κρόουλι.Η εντυπωσιακή απόδειξη για τους συσχετισμούς του Κρόουλι, είχαν αναπτυχθεί πριν πάρα πολύ καιρό, αλλά η ανακάλυψη άρχισε να σχηματοποιείται σε μένα μετά την πρώτη μου συζήτηση με τον Πρέστον, όταν άρχισε να μοιάζει πως βγαίνει από το θολωμένο τοπίο και να καταλαβαίνει πως είχε συνδεθεί με τις «μαγικές» ικανότητες του Άλιστερ Κρόουλι. Σε μια προηγούμενη ζωή, πίστευε ευσεβώς, πως ο ίδιος και ο Ντουκάν ήταν οι Πρέστον Και Μάρκους Γουίλσον. Αυτά τα αδέρφια ήταν δίδυμοι και υπήρξαν οι πρώτοι κατασκευαστές επιστημονικών οργάνων στη Μεγάλη Βρετανία. Επιπροσθέτως ήταν φίλοι με την οικογένεια του Άλιστερ Κρόουλι, κι επίσης, είχαν αναμειχθεί μαζί τους στην κοινή διοίκηση κάποιων επιχειρήσεων.Όλα τα παραπάνω, ακούγονταν σαν μια περίεργη ιστορία, έτσι ξεκίνησα να αναζητώ οποιαδήποτε αναφορά για τους Γουίλσονς στα βιβλία του Κρόουλι. Κανέναν στοιχείο δεν προέκυψε. Προς έκπληξή μου όμως, ανακάλυψα πως όχι μόνο ο Κρόουλι είχε επισκεφτεί το Montauk ( το 1918) αλλά ότι είχε αναφέρει κάποιον «Ντουκάν Κάμερον» στη βιβλιογραφία του. Μεταγενέστερα από αυτό, μεγάλος αριθμός περιστατικών συγχρονικότητας μεταξύ των οικογενειών του Κάμερον και του Κρόουλι ήρθαν στο φως (αυτές αναφέρονται αναλυτικά στο Montauk Revisited) αλλά ακόμη δεν μπορούσα να βρω κάποια αναφορά για τους αδερφούς Γουίλσον.Το νόημα αυτών των πολλών συγχρονικοτήτων (μεταξύ του ονόματος του Κάμερον και του Κρόουλι) άρχισαν να εξηγούνται όταν έμαθα για μια γυναίκα η οποία αποκαλούσε τον εαυτό της «Κάμερον». [5] Αυτή ίσως να είναι πιο γνωστή από το γάμο της με τον Τζάκ Πάρσονς, τον πρώτο επιστήμονα πυραύλων στερεών καυσίμων και οπαδού του Κρόουλι. Μαζί, είχαν συμμετάσχει σε μια υπερδιαστασιακή δραστηριότητα γνωστή ως Babalon Working (τελετουργική πράξη η οποία περιλαμβάνει σεξουαλική μαγεία κι έχει χαιρετηθεί από κάποιους ως η πιο σπουδαία «μαγική» πράξη)Μέσα από κάποιες άλλες ακόμη απίστευτες σειρές συγχρονικότητας θα πετούσα για τη νότια Καλιφόρνια για κάποιες άλλες δουλειές και συνάντησα της φίλο του Κάμερον, σχεδόν κατά λάθος. Ανακαλύπτοντας με έκπληξη ως ζούσε στην Καλιφόρνια, σύντομα βρήκα τον εαυτό μου να της λέω για το Πείραμα της Φιλαδέλφειας, το Montauk Project και τη σχέση Κρόουλι-Κάμερον. Προς ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη μου, με πληροφόρησε πως το αληθινό της όνομα δεν ήταν Κάμερον τελικά. Αλλά Γουίλσον!Έγινε ξεκάθαρο τώρα πια πως η ιστορία του Πρέστον σχετικά με το ότι ήταν ένας Γουίλσον, μπορεί να μην ήταν προεξοφλημένη κι ούτε θα μπορούσε γενικά να αμφισβητηθεί με αξιοπιστία. Ίσως ακόμη πιο σημαντικά, να αποκάλυπτε ότι κάποιες πολύ περίεργες αντιστοιχίες είχαν να κάνουν με υπερδιαστασιακότητα. [6]Θα λάμβανα έκπληκτος μήνες μετά, ένα γράμμα το οποίο θα έκλεινε την υπόθεση όσον αφορούσε το αν τελικά οι αδερφοί Γουίλσον υπήρξαν ή όχι. Ήταν από έναν άντρα ονόματι Αμάντο Κρόουλι, ο οποίος ισχυριζόταν πως ήταν νόθος γιος του Άλιστερ Κρόουλι. Όχι μόνο θυμόταν τον πατέρα του να μιλάει για τους αδερφούς Γουίλσον, αλλά ακόμη μου παρείχε στοιχεία τα οποία αποκάλυψαν τις πιθανότητες ψεύδους σχετικά με την ταπεινή καταγωγή του.Ο Αμάντο, όχι μόνο επιβεβαίωσε την ύπαρξη των αδερφών Γουίλσον, έδωσε επίσης απίστευτα στοιχεία για τη διαδρομή του πατέρα του στις 12 Αυγούστου του 1943 ( τη μέρα που διεξήχθη το Πείραμα της Φιλαδέλφειας). Ο Άλιστερ είχε οργανώσει μια «μαγική» τελετή στο Men-an-Tol στο Cornwall της Αγγλίας, όπου ένας μεγάλος βράχος σε σχήμα ντόνατ, κείτεται ακριβώς πάνω από την επιφάνεια του νερού. Σύμφωνα με τον Αμάντο, ο Άλιστερ τον τοποθέτησε σε μια τρύπα στο βράχο όπου με γραμμή από τρικυμιώδες νερό έτρεχε από την ακτή της Αγγλίας στο Long Island, στη Νέα Υόρκη.Στο μεγαλύτερο μέρος, εκεί είναι που το βιβλίο Montauk Revisited τελειώνει.Απίστευτες ανακαλύψεις έγιναν, οι οποίες έδειξαν ότι ο Πρέστον δεν ήταν μακριά από τον πύραυλο κι ότι σε γενικές γραμμές ο συλλογισμός του ήταν έγκυρος. Αυτό ήταν αυτό το οποίο το βιβλίο προοριζόταν να κάνει. Επιπλέον, έδειξε ότι οι δυνάμεις οι οποίες οργάνωσαν το Montauk Project ήταν βαθιά περιχαρακωμένες με μυστικισμό.Καθώς το Montauk Revisited αποκάλυψε το απίστευτο δίκτυο ίντριγκας το οποίο είναι μη παράλληλο κατά συγκεκριμένες απόψεις, δεν οδήγησε σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα. Ακόμη όμως κι αν μείναμε ξεκρέμαστοι στο χείλος των θέσεών μας με πολλές αναπάντητες ερωτήσεις, το βιβλίο αυτό, ολοκλήρωσε κάτι σημαντικό. Μας εισήγαγε στο πολύ πρώιμο σημείο των σχολών μυστηρίου, αυτών των μυστικών οργανισμών, οι οποίες υπάρχουν από αμνημόνευτο χρόνο κι όπως έχει ειπωθεί, ελέγχουν το συνειδητό μας, αλλά και την προσωπική μας ελευθερία.Κι είναι αυτό το σημείο όπου ανοίγουμε την πόρτα στο τρέχον έργο: The Pyramids of Montauk – Explorations in Consciousness, από τους Preston Nichols & Peter Moon, 1995.An Excerpt From Pyramids Of MontaukΠΗΓΗ
Sent using SimpiRSS Free
Εστάλη από το Windows Phone μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου